Zarówno w polskim, jak i światowym wzornictwie tradycyjne metody rzemieślnicze są coraz bardziej cenione. Można powiedzieć, że ten powrót do korzeni jest wywołany zwiększającą się świadomością społeczną. Coraz częściej stawiamy na unikalnie wykonane produkty, które będą służyły kilku pokoleniom. Tak, jak to miało miejsce jeszcze kilkadziesiąt lat temu.

Jak zrodził się pomysł na zastosowanie ręcznej obróbki drewna w Salak studio?

Od samego początku Salak miał opierać się na prostocie – zarówno w formie, jak i w materiale. Chciałam, aby wszystkie nasze produkty powstawały wyłącznie z litego drewna i stali. Drewno miało być nieodłącznym elementem Salaka – z dwóch powodów.

Po pierwsze, uważam, że to materiał absolutnie ponadczasowy – naturalny, ciepły, pełen charakteru. Po drugie – i przede wszystkim – chciałam wpleść w markę osobistą historię, a zarazem oddać hołd mojemu Dziadkowi.

Od najmłodszych lat byłam blisko związana ze sztuką. Rzeźbiłam, malowałam, tworzyłam makiety – to był mój świat. W mojej rodzinie pasja do twórczości była czymś naturalnym: moja mama jest architektką, a dziadkowie – z zamiłowania – rzeźbili w drewnie.

Spędzałam z Dziadkiem mnóstwo czasu. To on podarował mi moje pierwsze dłuta, które mam do dziś. Wspólne tworzenie było dla mnie czymś wyjątkowym – pełnym autentyczności, ciepła i miłości.

Do dziś zapach drewna przywołuje tamte chwile. Dlatego tak bardzo zależało mi, aby ręczna obróbka drewna była obecna w Salaku. Za każdym razem, gdy wchodzę do stolarni, wracają wspomnienia. To dzięki nim ta praca ma dla mnie tak głęboki sens.